اقه خشمه، با کلی فیس می رم کتاب ماه را می خرم، می خونم، زیر نکات مهمش خط می کشم. در موردش فکر می کنم، فکر هام را می نویسم، بعد کلی حس خوب دارم، من برای رشد خودم خرج می کنم! اهل مطالعه ام! خیلی رشد کردم! چه جهانبینی گسترده ای دارم پیدا می کنم! به به! تو کجا بودی؟!؟!. بعد می رم جلسات یادداشت نو، آقای شکرانه تحلیل هاشون را می گن. کلا بادم می خوابه!!! با تفکر و سطح دانششون خیلی مجلسی و شیک روم رد میشن. پرده فرو می ریزه، کلا جلساتشون خیلی برای باد خوبه!!!
المان ها و مفاهیم اسطوره ای ادبیات را که نمی دونم. تیوری های روان شناسی جنسی فروید، فردیت آدلر، ناخودآگاه جمعی یونگ و . را هم که نمی دونم. تئوری های جامعه شناسی را هم که نمی دونم. ذهن موسیقیایی هم که ندارم.
آقای شکرانه گفتن:
کار ادبیات، شکافتن قسمت وجودی آدمی است که کشف نشده.
جابه جایی نقشها و گذاشتن راز در شخصیتها، ویژگی ادبیات موراکامی است تا مخاطب را دنبال خود بکشد.
موروکامی، عمیق ترین تفکرات آدم ها را، واکاوی می کند و می گه کجا ها آدم ها خودشون را نشون بدن و خودشون را مخفی کنند.
جهان دارد به موروکامی گوش می دهد، او شخصیت هایی را خلق کرده که تا حالا کسی خلق نکرده است.
اشتباه می کنیم فکر می کنیم زندگی فقط همین الان است، زندگی محصول دیروز، امروز و فردا است.
شیرو باید چه شخصیتی داشته باشد که سودوکو به خاطر او، 16 سال زندگیش را گم کرده است؟!
.
پی نوشت1: ماشاالله، ماشالله، ماشاالله. چقدر آقای شکرانه با سواد و عمیق هستند.
پی نوشت 2: خدایا بر عمرشان بیافزای و تکثیرشون کن.
پی نوشت 3: قرار شده یک جلسه سه ساعته نقد روانشناسی شخصیت های کتاب را بگذارند.
پی نوشت: مرسی یادداشت نو، مرسی خانم دکتر سلطانی، مرسی آقای صادقی و خانم ؟
آقای ,ها ,شکرانه ,پی ,دونم ,فکر ,آقای شکرانه ,هم که ,را می ,پی نوشت ,نمی دونم
درباره این سایت